[1] [1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16] [17] [18] [19] [20] [21] [22] [23] [24] [25] [26] [27] [28] [29] [30] [31] [32] [33] [34] [35] [36] [37] [38] [39] [40] [41] [42]
10:1 Ek walg van my lewe; ek wil my geklaag die vrye loop gee; ek wil spreek in die bitterheid van my siel. 10:2 Ek sê tot God: Veroordeel my nie; laat my weet waarom U met my twis. 10:3 Is dit voordeel vir U dat U verdruk; dat U die arbeid van u hande verwerp, terwyl U oor die planne van die goddelose lig laat skyn? 10:4 Het U vleeslike oë? Of sien U soos 'n mens sien? 10:5 Is u dae soos die dae van 'n mens, of u jare soos die dae van 'n man? 10:6 dat U soek na my ongeregtigheid en vra na my sonde, 10:7 ofskoon U weet dat ek nie skuldig is nie en dat daar niemand is wat uit u hand kan red nie? 10:8 U hande het my geformeer en my gemaak, heeltemal rondom; en U vernietig my! 10:9 Bedink tog dat U my soos klei gevorm het, en wil U my tot stof laat terugkeer? 10:10 Het U my nie soos melk uitgegiet en my soos kaas laat dik word nie? 10:11 Met vel en vlees het U my beklee, en met beendere en senings het U my deurvleg. 10:12 Die lewe, ja, guns het U aan my bewys, en u sorg het my gees bewaak. 10:13 Maar daarby het U dít verberg in u hart, ek weet dat dít u toeleg was: 10:14 As ek gesondig het, sou U my waarneem en my nie vryspreek van my ongeregtigheid nie. 10:15 Was ek skuldig--wee my! En was ek regverdig, ek sou my hoof nie kon ophef nie, sat van skande en bewus van my ellende. 10:16 En as my hoof hom ophef, sou U my jaag soos 'n leeu en U opnuut wonderbaarlik teenoor my gedra. 10:17 U sou altyd nuwe getuies teen my bring en u grimmigheid teen my vermeerder--altyd nuwe leërafdelings teen my! 10:18 Waarom tog het U my uit die moederskoot laat uitgaan? Ek moes gesterf het sonder dat 'n oog my gesien het. 10:19 Ek moes gewees het of ek daar nie was nie; van die moederskoot af moes ek na die graf gedra gewees het. 10:20 Is my dae nie min nie? Laat Hy ophou, my laat staan, dat ek 'n bietjie vrolik kan wees, 10:21 voordat ek heengaan--en nie terugkom nie--na die land van duisternis en doodskaduwee, 10:22 'n land van donkerheid, soos middernag, van doodskaduwee en wanorde, en dit gee 'n skynsel--soos middernag!